öyle güzel bakıyordu ki
ben bütün inandığım herşeyden vazgeçmeye hazırdım o an
öyle güzel gülüyordu ki
zamanı durmuş bir saat gibi
fotoğraftaki o an gibi
dönük hişsiz çıplaktı herşey
o konuşuyordu
ben bildiğim herşeyi unutuyordum
o susuyordu
ben bilmediğim bir dilde sanki şarkı söylüyordum.
günlerden cuma
sultanahmet camiinin gölgesi
tramvayların kalabalıkları
soğuk bir kış günü
seni öpüyorum içimden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ilgin ve yorumun icin tesekkurler..dostlukla.