Neruda için..

Şili üzerinde.


dokunuyor hayat yanaklarıma,
soğuğunu sıcağını esirgemeden.
bense şimdi şuracıkta,
oturduğum koltuktan,
dokunacak gibiyim sanki,
..
And
dağlarına.



vedatezer


/


ölüm fikri aklıma gelmedi değil
gezerken evini Pablo Neruda'nın.
havuzu kapamışlar,
esyaların bir bölümü yakılmış,
askerler girdikleri heryere
postal izlerini bırakmışlar.
ama nefesi halen dolanıyor gibi şairin.
evin odalarında,
bahçesinde,
her yerinde..

yatak odasında uyuklar halde sanki..
sıkıntıyla sağa sola dönüşü,
izmarit söndürülmüş kültablaları,
küçük votka kadehleri,
sandalyelerdeki belli belirsiz izler..
hemen herşey 'Neruda hayatta' hala der gibi..

çat kapi içeri girecek gibi sanki,
çalışma masasında bir eli çenesinde,
uzun düşünüp uzun yazarken
 belirecek gibi yanıbaşımızda,su anda..

ah hayat,
vebalini biz taşıyoruz görüyorsun işte,
bütün o ölmüş şairlerin..
kağıtlara salıverilmiş mürekkebe bulanık kelimeleri,
sessiz sedasız terkeden ölmüş şairler..
insan ölerek te gider,
ölmek de bir gitme biçimidir..

ve nasılda yakışır en çok ta şairlere,
ölmek..
gitmek...



vedatezer   Santiago 2009