sanki

aniden başlayan yağmur;

çok eskide..
artık unuttum sandığım sevgilinin,
pencerede yağmuru izlerken,
birşeyler mırıldanarak,
döktüğü gözyaşlarını anımsattı bana..

kente düşen yağmurlar kadar çok değildi elbet gözyaşları
ama o durgun,
ve bir şey gizler gibi bakan gözleriyle
başka bir kara bulutun getirdiği yagmurları bırakırdı hep içime.

o rahatlardı sanırım ;
ağladıktan sonra,
yağmurdan sonra.

bense içimin ıslak kaldırımlarında
ağır ağır yürür
eve dönerdim.
..
gece hiç bitmezdi böyle olduğunda..

 
 
vedatezer